هوش مصنوعی: این متن به ستایش و توصیف یک شخصیت معنوی یا عرفانی می‌پردازد که منبع حکمت، عدالت، و روشنایی است. شاعر بیان می‌کند که درک کامل اسرار و غایت کار این شخصیت ممکن نیست، و هر چه از او صادر می‌شود، عین حکمت و صواب است. همچنین، متن به تأثیر این شخصیت در روشنایی دل‌ها و هدایت دیگران اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی ممکن است برای کودکان و نوجوانان جوان نامفهوم باشد.

بخش ۱۲۰ - مناجات در انتقال از نصیحت رعایا به وصیت فرزند

ای ز تو اهل نظر تیز بصر
کارت از قاعده عدل بدر

غایت کار تو نتوان دانست
کنه اسرار تو نتوان دانست

بس که پختیم درین نکته هوس
اینقدر شد ز تو دانسته و بس

کانچه آید ز درت در همه باب
عین حکمت بود و محض صواب

وجه آن لیک معین نشود
جز به تعیین تو روشن نشود

پایه تیره دلان پست ز توست
هر کجا روشنیی هست ز توست

روشنی بخش دل جامی را
گل نشان آب و گل جامی را

زان دلش شمع منور گردان
زین دمش غالیه پرور گردان

تا ازان نور هدایت ریزد
یا ازین عطر عنایت بیزد

بر حریفان پسندیده خویش
خاصه بر مردمک دیده خویش
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۱۱۹ - حکایت مناجات موسی علیه السلام که دیده یقین وی بگشایند و عدل در صورت ظلم را به وی نمایند
گوهر بعدی:بخش ۱۲۱ - عقد سی و هشتم در وصیت فرزند ارجمند ضیاء الدین یوسف حفظه الله عما یوجب التحسر و التأسف
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.