هوش مصنوعی: شاعر در این متن به بررسی دوگانگی خود نسبت به شعر و شاعری می‌پردازد. از یک سو، شعر را ذاتاً بد نمی‌داند و به تأثیر آن بر اهل دل اذعان دارد، اما از سوی دیگر، به نقد شعر و شاعران پیشین می‌پردازد و معتقد است امروزه از آنها جز افسانه‌ها و سخنان بی‌مایه چیزی باقی نمانده است. او با وجودی که شاعری را چندان دلپذیر نمی‌داند، اما به سرنوشت خود در گریزناپذیری از آن اعتراف می‌کند و حتی نقد خود بر شعر را نیز به شیوه‌ی شاعرانه بیان می‌کند.
رده سنی: 15+ متن دارای مفاهیم انتزاعی، نقد ادبی و خوداندیشی است که درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات نیاز دارد. همچنین، استفاده از صنایع ادبی و اشاره به مفاهیم فلسفی ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.

بخش ۷ - در مذمت شعرای روزگار

«شعر در نفس خویشتن بد نیست»
پیش اهل دل این سخن رد نیست

«نالهٔ من ز خست شرکاست»
تن چو نال‌ام ز شر ایشان کاست

پیش از این فاضلان شعر شعار
کسب کردی فضایل بسیار

مستمر بر مکارم اخلاق
مشتهر در مجامع آفاق

همه را دل ز همت عالی
از قناعت پر، از طمع خالی

وه کز ایشان بجز فسانه نماند
جز سخن هیچ در میانه نماند

لفظ شاعر اگر چه مختصرست
جامع صد هزار شین و شرست

نیست یک خلق و سیرت مذموم
که نگردد ازین لقب مفهوم

شاعری گرچه دلپذیرم نیست
طرفه حالی کز آن گزیرم نیست

می‌کنم عیب شعر و، می‌گویم!
می‌زنم طعن مشک و، می‌بویم!

طعنه بر شعر، هم به شعر زنم
قیمت و قدر آن ، بدو شکنم

چکنم؟ در سرشت من اینست!
وز ازل سرنوشت من اینست!
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۶ - در بیان به عیب خود پرداختن و نظر به عیب دیگران نینداختن
گوهر بعدی:بخش ۸ - در مذمت کم آزاری و نکوهش آزار مسلمانان
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.