هوش مصنوعی: این متن یک شعر عرفانی و مذهبی است که به ستایش خداوند و توصیف قدرت، لطف و حکمت او می‌پردازد. شاعر از نقش خدا در آفرینش، هدایت انسان‌ها و بخشش گناهان سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که همه چیز تحت حکمت و اراده اوست.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کهن فارسی نیاز دارد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

بخش ۲ - در حمد و ستایش

به نام آنکه نامش حرز جان‌هاست
ثنایش جوهر تیغ زبان‌هاست

زبان در کام، کام از نام او یافت
نم از سرچشمهٔ انعام او یافت

خرد را زو نموده دم به دم روی
هزاران نکتهٔ باریک چون موی

فلک را انجمن‌افروز از انجم
زمین را زیب انجم ده به مردم

مرتب‌ساز سقف چرخ دایر
فراز چار دیوار عناصر

قصب‌باف عروسان بهاری
قیام‌آموز سرو جویباری

بلندی‌بخش هر همت‌بلندی
به پستی‌افکن هر خودپسندی

گناه آمرز رندان قدح‌خوار
به طاعت‌گیر پیران ریاکار

انیس خلوت شب‌زنده‌داران
رفیق روز در محنت‌گذاران

ز بحر لطف او ابر بهاری
کند خار و سمن را آبیاری

وجودش آن فروزان آفتاب است
که ذره ذره از وی نوریاب است

ز بام آسمان تا مرکز خاک
اگر صد پی به پای وهم و ادراک،

فرود آییم یا بالا شتابیم
ز حکمش ذره‌ای بیرون نیاییم
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۱ - آغاز سخن
گوهر بعدی:بخش ۳ - در اثبات واجب الوجود
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.