این بربطیست صنعت او سحر آشکار
و اندر عجب ز صنعت او چشم روزگار

چونانکه از چهار طبایع مرکبیم
ترکیب کرده اند طبایع درو چهار

عودست نام او و بدین سان که دید عود ؟
زین گونه برده عنبر و عود اندر و بکار

خوبیش بی قیاس و درو نقش بی عدد
نغزیش بی مثال و درو عقد بی شمار

آرامگاه این بود اندر کنار دوست
آواز او نشاط دل عاشقان زار

خرم تر از بهار سراید بزیر و بم
گه کینۀ سیاوش و گه سبزۀ بهار

بی در و گنج هرکه برو زخمه برزند
هم گنج گاو یابد و هم در شاهوار

از آسمان بهست ، که آواز زخم او
نوعی ز خدمتست گه بزم شهریار

جاوید بادشاه زمین و زمانه را
در گوش بانگ مطرب و در دست زلف یار