شاه کرده است رای زی پوشنگ
هامراهش میست و ساغر و چنگ

گه شرابی همی خورد بشتاب
گه سماعی همی کند بدرنگ

شادی نو کند بهر منزل
مستی نو کند بهر فرسنگ

سفر اکنون سزد ، که روی زمین
ساخت از گل نجوم هفت اورنگ

جامها پر می است دست بدست
باغها پر گلست رنگ برنگ

از گل و ابر آسمان و زمین
دم طاوس گشت و پشت پلنگ

شاه دین ، از پی تماشا را
اسب را کرد تنگ برزین تنگ

تا بصحرا درون ، ز بهر شکار
خاک رنگین کند ز پیکر رنگ

سبزی کشت بیند از بر ریگ
لالۀ لعل چیند از سرسنگ

من بیچاره را چه باید کرد ؟
که ندارم بخانه دو بز لنگ

گر هزارانه نقد شد ، ورنه
شکر من کند زمانه شرنگ

«ازرقی هروی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir