هوش مصنوعی:
این شعر به توصیف زیبایی‌های طبیعت در فصل زمستان می‌پردازد. برف روی کوه‌ها و پرندگان در هوا به تصویر کشیده شده‌اند. همچنین، شاعر از سرما شکایت کرده و اشاره می‌کند که کوه‌ها، دره‌ها و دشت‌ها بسیار سرد هستند. در پایان، خطابی به "شاه جهان" دارد و از ضعف خود در برابر سرما می‌گوید.
رده سنی:
12+
این شعر دارای مفاهیم شاعرانه و توصیفات طبیعت است که برای نوجوانان و بزرگسالان قابل درک و لذت‌بخش خواهد بود. همچنین، زبان آن ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال کمی پیچیده باشد.
شمارهٔ ۱۳
از برف سر کوه چو ذات الحبکست
وین برف پرنده در هوا بس سبکست
ای شاه جهان ، بنده ز سرما تنکست
کوه و در و دشت گنبدان بس خنکست
وین برف پرنده در هوا بس سبکست
ای شاه جهان ، بنده ز سرما تنکست
کوه و در و دشت گنبدان بس خنکست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
