عزیزکرد مرا باز در محل قبول
ظهیر دولت شاه و شهاب دین رسول

چنان شنید زمن شعر کاحمد مختار
شنید وحی ز روح‌الامین به وقت نزول

چو در ستایش او لفظ من مکرر شد
لَطَف نمود و ز تکرار من نگشت ملول

کجا ملول شود صاحبی که گاه سخن
بود ز خاطر او نظم را فروع و اصول

ایا ستوده کریمی که شعرگویان را
زشکر مَکْرِمت توست نکته‌های فصول

کمال فضل تو داری و من به مجلس تو
چو فضل خویش نمایم بود کمال فضول

اگر هزار زبانم بود به‌ جای یکی
سزد که رای شریفت دهد نشان قبول

تو پشت آل بتولی و هست نایب من
به مجلس تو خداوند شمع آل بتول

«امیر معزی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir