۲۷۲ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۱

موی سیاه من به جوانی چو مشک بود
کافور شد به پیری مشک سیاه من

آورد روزگار ز پیری اثر پدید
بر روی پژمریده و پشت دوتاه من

هرگه ‌که من به سجده نهم روی بر زمین
از دیدگان بر آب شود سجده‌گاه من

یا رب اگر چه هست فراوان مرا گناه
آمرزش تو بیشتر است از گناه من
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.