هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از غم و اندوه ناشی از دوری یار خود می‌گوید و بیان می‌کند که چگونه این غم، شب را برای او به دو نیمه تقسیم کرده است: نیمی در انتظار دیدن پروین (نماد امید یا یار) و نیمی دیگر در حال تحمل بار این انتظار.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عاطفی عمیق و غم‌انگیز است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک یا مناسب نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های شاعرانه نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۱۲۷
ای یار شبی که بی‌رخت بگذارم
پروین بود از غم تو آن شب یارم
یک نیمه زشب چشم به پروین دارم
یک نیمه همی ز چشم پروین بارم
پروین بود از غم تو آن شب یارم
یک نیمه زشب چشم به پروین دارم
یک نیمه همی ز چشم پروین بارم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
