هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و اجتماعی است که از طبیعت و عناصر آن مانند باد صبا، گل و بلبل برای بیان احساسات عاشقانه و دردهای اجتماعی استفاده می‌کند. شاعر از عشق، جدایی، ظلم و نفاق در جامعه سخن می‌گوید و دعوت به وحدت و صداقت می‌کند.
رده سنی: 15+ محتوا شامل مفاهیم عاشقانه و اجتماعی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مضامین مانند ظلم و نفاق نیاز به سطحی از بلوغ فکری برای درک دارند.

شمارهٔ ۳۶

باد صبا بر گل گذر کن
(گل گذر کن، گل گذر کن)
از حال گل ما را خبر کن

ای نازنین، ای مه جبین
با مدعی کمتر نشین
بیچاره عاشق، ناله تا کی
یا دل مده یا ترک سر کن (ترک سر کن)

شد خون فشان چشم تر من
پر خون دل شد ساغر من

ای یار عزیز مطبوع و تمیز
در فصل بهار با ما مستیز
آخر گذشت آب از سر من
ببین چشم تر من

گل چاک غم بر پیرهن زد
(پیرهن زد پیرهن زد)

از غیرت، آتش در چمن زد
(در چمن زد، در چمن زد)

بلبل چو من شد در چمن
دستان سرا بهر وطن

دیدی که ظالم تیشه اش را
(تیشه اش را)
آخر له چای خویشتن زد
(آخر به پای خویشتن زد)

ایرانیان از بهر خدا
یک دل شوید از صدق و صفا

تا چند غرض؟ تا کی دودلی؟
تا چند نفاق؟ تا کی دغلی؟

آخر بس است این کج عملی
بس است این منفعلی
قالب: چند بندی
تعداد ابیات: ۱۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.