هوش مصنوعی: این متن یک شعر حماسی و مدحی است که در ستایش یک پادشاه یا سلطان قدرتمند سروده شده است. شاعر به قدرت، عدالت، و فتوحات نظامی این پادشاه اشاره می‌کند و از دشمنان و حسودانی که در نهایت شکست خورده‌اند، سخن می‌گوید. همچنین، بخشی از شعر به سخاوت و جود پادشاه اختصاص دارد.
رده سنی: 16+ این متن حاوی مفاهیم پیچیده‌ی تاریخی، سیاسی و مذهبی است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، برخی اشارات به جنگ و دشمنی ممکن است برای گروه‌های سنی پایین مناسب نباشد.

شمارهٔ ۶۳

ای بر زده به تقویت ملک آستین
سلطان بر حقیقتی و شاه راستین

شهپر برای تیر تو افکند روح قدس
گیسو فدای پرچم تو کرد حور عین

در دیده ی سهیل سنانت کشیده میل
در ابروی هلال کمانت فکنده چین

که در دیار ارمن و گه در دیار فرس
دشمن ز تو هزیمت و حاسد ز تو حزین

جز تو که ساخت از پی تمکین تاج وتخت؟
جز تو که کرد از پی اصلاح ملک و دین؟

در عرصه دو ملک دو کار چنین شگرف؟
در مدت دوماه دو فتح چنین مبین؟

خصم ارچه نرم گشت نگوید به ترک ملک
تا بر نیارد آتش تیغت قرار کین

تا موم را در آتش سوزنده نفکنی
از کام او برون نشود طعم انگبین

یاسین نوشت خصم تو یک چند اگرچه داشت
صد گونه ظلم وبغض و حسد در دلش کمین

تا عاقبت چو پا به صف آخر اوفتاد
چون تیز کرد بأس تو دندان برو چو سین

بودند قلعه هات همه پر ز سیم و زر
از جود،صرف کردی و بخریدی آفرین
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قصیده
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.