هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر خطاب به باده (شراب) می‌گوید که چه کسی تو را پرورش داده است و جانش شایسته خدمت به تو بوده است. سپس او را آب حیات می‌خواند و خود را بنده‌ای می‌داند که از تاریکی گور (احتمالاً اشاره به زندگی بدون عشق یا معنویت) نجاتش داده است.
رده سنی:
16+
این شعر حاوی مفاهیم عرفانی و استعاری است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به شراب ممکن است برای گروه‌های سنی پایین مناسب نباشد.
شمارهٔ ۸
ای باده،کدام دایگان پروردت
جانت به سزا بود،که خدمت کردت؟
ای آب حیات،بنده آن خضرم
کز ظلمت آن گور برون آوردت
جانت به سزا بود،که خدمت کردت؟
ای آب حیات،بنده آن خضرم
کز ظلمت آن گور برون آوردت
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
