هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از دل سوخته و رنگ‌رفته خود می‌گوید که از عافیت و خوشی دور افتاده است. او اشاره می‌کند که برای فرد غمزده، هیچ شگونی جز بخت سیاه وجود ندارد و مانند پروانه‌ای است که از شعله محروم مانده است.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عرفانی و غمگین است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده مانند 'بخت سیه' و 'شعله پروانه' برای مخاطبان کم‌سن‌وسال ممکن است نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۴۱۰
قدسی، منم و دلی چو آتش همه سوز
رنگم ز شراب عافیت، گو مفروز
بر غمزده جز بخت سیه نیست شگون
محروم بود ز شعله پروانه به روز
رنگم ز شراب عافیت، گو مفروز
بر غمزده جز بخت سیه نیست شگون
محروم بود ز شعله پروانه به روز
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۰۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
