هوش مصنوعی:
این شعر از عشق حقیقی و فداکاری در آن سخن می‌گوید و با اشاره به پروانه که به دور شمع می‌گردد و اسیر دام نمی‌شود، عاشق واقعی را کسی می‌داند که به دنبال آسایش و خانه نیست.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عشق و فداکاری در شعر وجود دارد که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۴۱۵
ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس
از گفت و شنید عاشقی بس کن، بس
عاشق نبود خانه‌طلب، ور نه چرا
پروانه نشد مقید دام و قفس؟
از گفت و شنید عاشقی بس کن، بس
عاشق نبود خانه‌طلب، ور نه چرا
پروانه نشد مقید دام و قفس؟
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۱۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
