هوش مصنوعی:
شاعر در این متن بیان می‌کند که دائماً به خودش آسیب می‌زند و مانند خاری در دامان خودش است. او از غافل نشدن از خودش عذرخواهی می‌کند و می‌پرسد چه کسی می‌تواند به دشمن خود اعتماد کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و روان‌شناختی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار می‌باشد. همچنین، موضوع خودآزاری و درون‌گرایی نیاز به بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۴۴۳
دارم به دو دست خویش دایم تن خویش
آویخته‌ام چو خار در دامن خویش
معذورم اگر ز خویش غافل نشوم
کس چون کند اعتماد بر دشمن خویش؟
آویخته‌ام چو خار در دامن خویش
معذورم اگر ز خویش غافل نشوم
کس چون کند اعتماد بر دشمن خویش؟
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۴۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۴۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
