به چین زلف تو کان رشک صورت چین است
از وقت شیر مزیدن لب نو شیرین است

دمی ز دیده پرخون نمی شوی بیرون
بدان سبب که تو طفلی و خانه رنگین است

دگر فوس کنانم مگو که زان توأم
که سوختم ز دروغ تو راستی این است

از مهر کرد و وفا نوبه آن دل سنگین
چگونه توبه او بشکنم که سنگین است

به درد و غم چه نهی مستم ز نو ستمی
کرم نمای که آن لطفهای دیرین است

برم سر از تن و بر آستانت اندازم
گرش به خواب به بینم که میل بالین است

برای وصل تو خواند کمال ورد و دعا
شنیده که دعاها برای آمین است

«کمال خجندی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir