ز بسکه در غم روی تو انتظار کشیدم
قلم به صفحه عشاق روزگار کشیدم

شدم ز صافی طینت چنان به پرتو عشقت
که مهره را به سلوک از دهان مار کشیدم

ز بیم خواهش بی‌جا که از وصال تو می‌کرد
پی مواخذه منصور دل بدار کشیدم

شدم تسلی حام می و محبت دیگر
که مهره را به سلوک از دهان مار کشیدم

ز بیم خواهش بی جا که از وصال تو می‌کرد
پی مواخذه منصور دل بدار کشیدم

ز زیر پر ننمودم سری برون همه عمر
نه زحمت دی و نه منت بهار کشیدم

شدم تسلی جامی و محبت دیگر
نه شور باده نه درد سر خمار کشیدم

مران مراد گرای باغبان ز ساحت گلشن
که من کلام حقیقت زنیش خار کشیدم

از آن زمان که شدم (صامتا) مصاحب عزلت
عروس لذت کونین در کنار کشیدم

«صامت بروجردی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir