هوش مصنوعی: این شعر عرفانی و عاشقانه از زبان شاعری بیان می‌شود که خود را موجودی الهی و عاشق توصیف می‌کند. او از محبت و عشق الهی سخن می‌گوید و خود را از زاهدانی می‌داند که طعم محبت را چشیده‌اند. شاعر از تجربه‌های عرفانی و روحانی خود می‌گوید و بر اهمیت عشق و شراب معنوی تأکید دارد.
رده سنی: 18 سال به بالا متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، برخی از اشارات مانند شراب و عشق ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب یا نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۵۹

ما از دو کون پای به دامن کشیده‌ایم
در سایه محبت یاری خزیده‌ایم

آن بلبلیم ما که چو از بیضه درشدیم
بر شاخسار زلف نکویان پریده‌ایم

ای باغبان برای گلی در بما مبند
آخر نه ما به گلشن تو نو رسیده‌یم

مائیم در ازل که پیام الست را
با گوش خویش از لب جانان شنیده‌ایم

زاهد دگر حدیث زانهار و سلسبیل
با ما بگو که طعم محبت چشیده‌ایم

بر چشم شیخ وسوسه آمد به روزگار
نقشی که ما در آئینه جام دیده‌ایم

ساقی بط شراب بیاور که خسته‌ایم
ما از عدم به ساحت امکان دویده‌ایم

خوشتر به روز مرگ چه باشد به ما کفن
زان پیرهن که در شب هجران دریده‌ایم

خوش در خطای عشق غزالانه (صامتا)
از دام کید زاهد و عابد رمیده‌ایم
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.