هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه از حافظ، بیانگر عشق عمیق و فداکاری شاعر است. او با تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، از درد عشق و اشتیاق به معشوق سخن می‌گوید. شاعر حاضر است هر رنجی را برای وصال معشوق تحمل کند و حتی خاک پای او را گرامی می‌دارد.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک نیاز دارد. همچنین، برخی از تصاویر مانند «خون ریختن» یا «تیغ» ممکن است برای کودکان نامناسب باشد.

شمارهٔ ۶۳۶

شوخی که کشد عاشق نزدیک من آریدش
گر خون من از شوخی ریزد بگذاریدش

من که آن روز کز خشم به کف تیغی
گونی بر قیبانت بر بسته بیاریدش

تخمی که ازو روید درد و غم دلداری
تن خاک کنید آنگه در سینه بکاریدش

دارم هوس خالش گوئید به آن لبها
من خاکم و او دانه با من بسپاریدش

ما هست اگرش افتد میلی به بلندیها
بر بام دور چشم من گیرید و بر آریدش

تعلیم دهیمه کینش باز از حسد و او را
سازم به شما دشمن با دوست نداریدش

گر نقش کف پایش بر آب توان بستن
حیف است به خاک ره بر دیده نگاریدش

با آنکه کمال آمد پیشش ز خمی کمتر
در چشم رقیب از خس کمتر مشماریدش
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۳۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۳۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.