۳۰۲ بار خوانده شده

شمارهٔ ۷۰۲

تا خانه دل جای نمنای تو کردیم
در خانه چراغ از رخ زیبای تو کردیم

شوریده سری جمله گرفتیم بگردن
آنگه چو سر زلف تو سودای تو کردیم

دیدیم دل و عقل ز خود دور به صد گام
آن روز که از دور تماشای تو کردیم

از پستی و بالا همه کس نعره برآورد
هر جا که حدیث قد و بالای تو کردیم

هر لحظه بما گرم تری از ستم و جور
تا در دل آنشکده مأوای تو کردیم

بر سینه ما چند نهد فرقت نو داغ
آخر نه به این سینه تمنای تو کردیم

ما از مناع دو جهان بود دل و دین
آن نیز نثار قد رعنای تو کردیم

چون رفت کمال از نظرت طلعت دلدار
قطع نظر از دیدۂ بینای تر کردیم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۰۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۰۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.