هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از جایگاه خود به عنوان سخنور و صاحب‌نظر سخن می‌گوید. او به عشق و احساسات عمیق اشاره می‌کند و از معماهای عشق و دل‌بستگی‌هایش می‌گوید. شاعر همچنین به ناتوانی در بیان کامل احساسات و پیچیدگی‌های عشق اشاره دارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و ادبی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. درک کامل آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی بیشتری دارد.
شمارهٔ ۷۷۴
ما از نو سخنور جهانیم
صاحب نظریم و نکته دانیم
سوز دل ما چو خط برآری
ما مردم نا نوشته خوانیم
چون نقش دهان تو معماست
ما نیز همه به فکر آنیم
آن آب بقاست بافنیمش
چون بافتنش نمی توانیم
دلهاست کشان و دلکش آن زلف
اینها به کجا کشد ندانیم
زآن گونه سواری که ماراست
اشکی ز پی تو می دوانیم
اگر بود کمال عاشق و رند
والحالة هذه همانیم
صاحب نظریم و نکته دانیم
سوز دل ما چو خط برآری
ما مردم نا نوشته خوانیم
چون نقش دهان تو معماست
ما نیز همه به فکر آنیم
آن آب بقاست بافنیمش
چون بافتنش نمی توانیم
دلهاست کشان و دلکش آن زلف
اینها به کجا کشد ندانیم
زآن گونه سواری که ماراست
اشکی ز پی تو می دوانیم
اگر بود کمال عاشق و رند
والحالة هذه همانیم
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۷۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۷۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
