هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از عشق و اشتیاق خود به معشوق می‌گوید و خود را به شمعی تشبیه می‌کند که در راه عشق می‌سوزد و فدا می‌شود. او از رنج‌های عشق و سوختن در این راه سخن می‌گوید و معشوق را به شمعی تشبیه می‌کند که پروانه‌ها را به سوی خود جذب می‌کند.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، موضوع سوختن و فدا شدن در عشق نیاز به درک و تجربه بیشتری دارد.
شمارهٔ ۱۲
در آرزوی تو شمع را جان به لب است
زان مرده و سوخته ی چو من روز و شب است
ای شمع رخ تو را دو صد پروانه
پروانه منم دست تو سوزد عجب است
زان مرده و سوخته ی چو من روز و شب است
ای شمع رخ تو را دو صد پروانه
پروانه منم دست تو سوزد عجب است
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
