هوش مصنوعی:
این متن به تفاوت بین علم و گمان می‌پردازد و بیان می‌کند که علم مانند پرنده‌ای با دو پر است که به راحتی پرواز می‌کند، در حالی که گمان مانند پرنده‌ای با یک پر است که ناقص و ناپایدار است. متن تأکید می‌کند که فردی که به علم مجهز است، تحت تأثیر نظرات دیگران قرار نمی‌گیرد و در مسیر حق ثابت‌قدم می‌ماند، حتی اگر همه او را گمراه بدانند.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند این مفاهیم را درک کرده و از آن بهره‌مند شوند.
بخش ۵۷ - بیان آنک علم را دو پرست و گمان را یک پرست ناقص آمد ظن به پرواز ابترست مثال ظن و یقین در علم
عِلْم را دو پَر گُمان را یک پَر است
ناقِص آمد ظَن به پَرواز اَبْتَر است
مُرغِ یک‌پَر زود اُفْتَد سَرنِگون
باز بَر پَرَّد دو گامی یا فُزون
اُفْت خیزان می‌رَوَد مُرغِ گُمان
با یکی پَر بر امیدِ آشیان
چون زِ ظَن وارَسْت عِلْمَش رو نِمود
شُد دو پَر آن مُرغِ یک‌پَر پَر گُشود
بَعد ازان یَمْشی سَویًّا مُسْتَقیم
نه عَلیٰ وَجْهِهْ مُکِبًّا اَوْ سَقیم
با دو پَر بَر می‌پَرَد چون جِبرییل
بی‌گُمان و بی‌مَگَر بی‌قال و قیل
گَر همه عالَم بِگویَندش تویی
بر رَهِ یَزدان و دینِ مُسْتَوی
او نگردد گَرم‌َتر از گُفتَشان
جانِ طاقِ او نگردد جُفتَشان
وَرْ همه گویند او را گُمْرَهی
کوهْ پِنْداریّ و تو بَرگِ کَهی
او نَیُفتد در گُمان از طَعْنَشان
او نگردد دَردمَند از ظَعْنَشان
بلکه گَر دریا و کوه آید به گفت
گویَدَش با گُمْرَهی گشتی تو جُفت
هیچ یک ذَرْه نَیُفتَد در خیال
یا به طَعْنِ طاعِنانْ رَنْجورْحال
ناقِص آمد ظَن به پَرواز اَبْتَر است
مُرغِ یک‌پَر زود اُفْتَد سَرنِگون
باز بَر پَرَّد دو گامی یا فُزون
اُفْت خیزان می‌رَوَد مُرغِ گُمان
با یکی پَر بر امیدِ آشیان
چون زِ ظَن وارَسْت عِلْمَش رو نِمود
شُد دو پَر آن مُرغِ یک‌پَر پَر گُشود
بَعد ازان یَمْشی سَویًّا مُسْتَقیم
نه عَلیٰ وَجْهِهْ مُکِبًّا اَوْ سَقیم
با دو پَر بَر می‌پَرَد چون جِبرییل
بی‌گُمان و بی‌مَگَر بی‌قال و قیل
گَر همه عالَم بِگویَندش تویی
بر رَهِ یَزدان و دینِ مُسْتَوی
او نگردد گَرم‌َتر از گُفتَشان
جانِ طاقِ او نگردد جُفتَشان
وَرْ همه گویند او را گُمْرَهی
کوهْ پِنْداریّ و تو بَرگِ کَهی
او نَیُفتد در گُمان از طَعْنَشان
او نگردد دَردمَند از ظَعْنَشان
بلکه گَر دریا و کوه آید به گفت
گویَدَش با گُمْرَهی گشتی تو جُفت
هیچ یک ذَرْه نَیُفتَد در خیال
یا به طَعْنِ طاعِنانْ رَنْجورْحال
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۵۶ - عذر گفتن نظم کننده و مدد خواستن
گوهر بعدی:بخش ۵۸ - مثال رنجور شدن آدمی بوهم تعظیم خلق و رغبت مشتریان بوی و حکایت معلم
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
