سوره فتح دعای نصر دعای توسل

خلاصه و رده بندی سنی

هوش مصنوعی: این متن به معجزات و قدرت‌های الهی اشاره دارد، از جمله قصاص و عدالت الهی، معجزه‌های داوود (ع) مانند سخن گفتن سنگ‌ها و نرم شدن آهن در دست او، و همچنین زنده شدن مردگان و بازگشت به زندگی ابدی. متن تأکید می‌کند که این معجزات نشانه‌هایی از قدرت و رحمت الهی هستند و مردم را به عبادت و تسلیم در برابر خداوند دعوت می‌کنند.

رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق مذهبی و فلسفی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان شعر و استعاره‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.

هم بدان تیغش بفرمود او قصاص
کی کند مکرش ز علم حق خلاص؟

حلم حق گرچه مواساها کند
لیک چون از حد بشد پیدا کند

خون نخسبد درفتد در هر دلی
میل جست و جوی و کشف مشکلی

اقتضای داوری رب دین
سر بر آرد از ضمیر آن و این

کان فلان چون شد؟ چه شد حالش؟ چه گشت؟
هم چنان که جوشد از گلزار کشت

جوشش خون باشد آن وا جست‌ها
خارش دل‌ها و بحث و ماجرا

چون که پیداگشت سر کار او
معجزه‌ی داوود شد فاش و دوتو

خلق جمله سر برهنه آمدند
سر به سجده بر زمین‌ها می‌زدند

ما همه کوران اصلی بوده‌ایم
از تو ما صد گون عجایب دیده‌ایم

سنگ با تو در سخن آمد شهیر
کز برای غزو طالوتم بگیر

تو به سه سنگ و فلاخن آمدی
صد هزاران مرد را بر هم زدی

سنگ‌هایت صدهزاران پاره شد
هر یکی هر خصم را خون‌خواره شد

آهن اندر دست تو چون موم شد
چون زره‌سازی تو را معلوم شد

کوه‌ها با تو رسایل شد شکور
با تو می‌خوانند چون مقری زبور

صد هزاران چشم دل بگشاده شد
از دم تو غیب را آماده شد

وان قوی‌تر زان همه کین دایم است
زندگی بخشی که سرمد قایم است

جان جمله‌ی معجزات این است خود
کو ببخشد مرده را جان ابد

کشته شد ظالم جهانی زنده شد
هر یکی از نو خدا را بنده شد

مولوی

هم بِدان تیغَش بِفَرمود او قِصاص
کی کُند مَکْرَش زِ عِلْمِ حَق خَلاص؟

حِلْمِ حَقْ گَرچه مُواساها کُند
لیکْ چون از حَد بِشُد پیدا کُند

خون نَخُسبَد دَرفُتَد در هر دلی
مَیْلِ جُست و جوی و کَشفِ مُشکلی

اِقْتِضایِ داوریِّ رَبِّ دین
سَر بَر آرَد از ضَمیرِ آن و این

کان فُلان چون شُد؟ چه شُد حالَش؟ چه گشت؟
هم چُنان که جوشَد از گُلْزارْ کَشت

جوشِشِ خون باشد آن وا جُست‌ها
خارِشِ دل‌ها و بَحث و ماجَرا

چون که پیداگشت سِرِّ کارِ او
مُعْجزه‌یْ داوود شُد فاش و دوتو

خَلْق جُمله سَر بِرِهنه آمدند
سَر به سَجْده بر زمین‌ها می‌زدند

ما همه کورانِ اصلی بوده‌ایم
از تو ما صد گون عَجایب دیده‌ایم

سنگ با تو در سُخَن آمد شَهیر
کَزْ برایِ غَزْوِ طالوتَم بگیر

تو به سه سنگ و فَلاخَن آمدی
صد هزاران مَرد را بَر هَم زدی

سَنگ‌هایَت صدهزاران پاره شُد
هر یکی هر خَصْم را خونْ‌خواره شُد

آهن اَنْدَر دستِ تو چون موم شُد
چون زِرِه‌سازی تو را مَعْلوم شُد

کوه‌ها با تو رَسایِل شُد شَکور
با تو می‌خوانَنْد چون مُقْری زَبور

صد هزاران چَشمِ دلْ بُگْشاده شُد
از دَمِ تو غَیْب را آماده شُد

وان قَوی‌تَر زان همه کین دایم است
زندگی بَخشی که سَرمَد قایِم است

جانِ جُمله‌یْ مُعْجزات این است خَود
کو بِبَخشَد مُرده را جانِ اَبَد

کُشته شُد ظالِم جهانی زنده شُد
هر یکی از نو خدا را بَنده شُد

«مولوی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir