هوش مصنوعی:
این شعر بیانگر عشق و شوریدگی به معشوق است. شاعر می‌گوید کسانی که به عشق تو داغ دل می‌خورند، از شوق تو سرشارند. او از معشوق می‌پرسد که اگر چشم از روی تو بپوشاند چه فایده دارد، چرا که رسم دنیا این است که چراغ را از چراغ روشن می‌کنند.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه در این شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، درک ظرافت‌های ادبی و معنایی آن نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۹۹
آنان که به سودای تو داغ افروزند
از شعلهٔ شوق تو، دماغ افروزند
چشم ار کنم از روی تو روشن چه شود؟
رسم است، چراغ از چراغ افروزند
از شعلهٔ شوق تو، دماغ افروزند
چشم ار کنم از روی تو روشن چه شود؟
رسم است، چراغ از چراغ افروزند
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
