هوش مصنوعی:
متن شعری که در آن ابر به کوهستان می‌آید و بهار با رنگ‌های گلگون به گلزار قدم می‌گذارد. شاعر از زاهد می‌خواهد که یک جام شراب بنوشد، زیرا توبه کردن بار سنگینی بر دل است.
رده سنی:
16+
متن شامل مفاهیم عرفانی و اشاره به شراب است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب یا نیاز به توضیح داشته باشد. همچنین، درک عمیق‌تر شعر نیاز به بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۱۲۰
ابر آمد و سینه را به کهسار نهاد
گلگون بهار، پا به گلزار نهاد
یکبار بکش رطل گرانی، زاهد
از توبه نمی توان به دل، بار نهاد
گلگون بهار، پا به گلزار نهاد
یکبار بکش رطل گرانی، زاهد
از توبه نمی توان به دل، بار نهاد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
