۱۴۵ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۲۶

بر تیره شب من که دل و جان گرید
چون شمع لبم خندد و مژگان گرید

بالین مرا منت غمخواری نیست
بر غربت من شام غریبان گرید
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.