هوش مصنوعی:
شاعر درخواست می‌کند پس از مرگش، جامی شراب بر سر خاکش بگذارند تا هیچ تشنه‌ای از کنار قبرش نگذرد و همیشه باده‌ای بر مزارش باشد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی درباره مرگ و استفاده از نماد شراب است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب یا نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۱۵۲
بر لب قدحی بعد هلاکم بگذار
سر در قدم طارم تاکم بگذار
لب تشنه مبادا گذرد مخموری
از باده خمی بر سر خاکم بگذار
سر در قدم طارم تاکم بگذار
لب تشنه مبادا گذرد مخموری
از باده خمی بر سر خاکم بگذار
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۵۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
