۱۶۵ بار خوانده شده

شمارهٔ ۳۳

زلف تو که شب رَوی ست دایم کارش
گه دزد نهند نام و گه عیّارش

مگذار کزین سان به سر خود گردد
دربندش کن و به خود فرو مگذارش
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.