هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از زلف یار خود سخن می‌گوید که مانند شب تاریک است و گاه به دزد و گاه به عیار (نیرنگ‌باز) تشبیه شده است. شاعر از یار خود می‌خواهد که اجازه ندهد این زلف آزادانه عمل کند و آن را تحت کنترل درآورد.
رده سنی:
15+
این متن دارای مضامین عاشقانه و استعاره‌های ادبی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژه‌هایی مانند «دزد» و «عیار» نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد تا بتوان مفهوم آن را به درستی درک کرد.
شمارهٔ ۳۳
زلف تو که شب رَوی ست دایم کارش
گه دزد نهند نام و گه عیّارش
مگذار کزین سان به سر خود گردد
دربندش کن و به خود فرو مگذارش
گه دزد نهند نام و گه عیّارش
مگذار کزین سان به سر خود گردد
دربندش کن و به خود فرو مگذارش
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
