هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از عشق و غم ناشی از آن سخن می‌گوید. او تمام وجود خود را وقف عشق کرده و از دنیای بیرون چشم پوشیده است. غم عشق چنان در سینه‌اش جای گرفته که آن را به کوه سینا تشبیه می‌کند. از همان آغاز، دفتر عشق او با درد و رنج آغاز شده و او همه چیز، حتی دل و دین خود را در راه این عشق فدا کرده است. در حالی که دیگران به آرامش دل خوش هستند، او فقیر و سوخته‌دل است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن برای سنین پایین ممکن است دشوار باشد. همچنین، مضامین غم و فداکاری در عشق نیاز به بلوغ فکری دارد تا بتوان آن را به درستی درک کرد.
شمارهٔ ۲۹
تا گوهر عشق اندوخته ام
چشم از همه عالم دوخته ام
تا با غم عشق تو ساخته ام
همواره سراپا سوخته ام
تا سینۀ من سینای غم است
چون نخلۀ طور افروخته ام
از دفتر عشق تو روز نخست
دیباچۀ غم آموخته ام
با شور غمت سودا زده ام
نقد دل و دین بفروخته ام
هرکس بدل آرامی دلشاد
من مفتقر دل سوخته ام
چشم از همه عالم دوخته ام
تا با غم عشق تو ساخته ام
همواره سراپا سوخته ام
تا سینۀ من سینای غم است
چون نخلۀ طور افروخته ام
از دفتر عشق تو روز نخست
دیباچۀ غم آموخته ام
با شور غمت سودا زده ام
نقد دل و دین بفروخته ام
هرکس بدل آرامی دلشاد
من مفتقر دل سوخته ام
وزن: مفعول مفاعلتن فعلن
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
