تنها نه منم به کمند هوا
من رام رکوب العشق هویٰ

از من نه عجب که گنه کارم
وصفی الله عصی فغویٰ

جز اشک و سرشک من از دل من
من حدّث عن قلبی و رویٰ؟

رنجور ترا بهبودی نیست
اذ لیس لداء الحب دوا

شد ملک عراق پر از آشوب
ز سرود حجازی و شور و نوا

تو روح روان منی جانا
نکنی ز چه حاجت بنده روا

نه ز گریه مرا چشمی بینا
نه ز سوز غمت گوشی شنوا

ای شاخ گل تر من رحمی
بر مفتقر بی برگ و نوا