هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که بر پایه‌ی مفاهیم فداکاری، عشق، صبر و از خودگذشتگی استوار است. شاعر با استفاده از تمثیل‌های مختلف مانند داستان‌های حضرت یوسف، نوح، خضر، لیلی و مجنون، و دیگران، به مخاطب یادآوری می‌کند که برای رسیدن به مقصود (چه عشق دنیوی و چه عرفانی) باید از خود گذشت و سختی‌ها را تحمل کرد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، برخی از تمثیل‌ها و اشارات تاریخی و ادبی ممکن است برای کودکان و نوجوانان جوان نامفهوم باشد. این محتوا مناسب افرادی است که دارای درک ادبی و عرفانی نسبی هستند.

شمارهٔ ۴۴

جانفشانی بکن ار می طلبی جانان را
کس بجانان نرسد تا نفشاند جان را

روی بر خاک بنه تا که بر افلاک روی
سر بده تا نگری سروری دوران را

ماه کنعان نرود بر فلک حشمت مصر
تا نبیند الم چه، ستم زندان را

نوح را کشتی امید به ساحل نرسد
تا نیابد غم غرق و خطر طوفان را

همت خضر کند طی بیابان فنا
ورنه کی بوده نشان ز آب بقا حیوان را

حسن لیلی طلبد شیفته ای چون مجنون
که بیکباره کند ترک سر و سامان را

نافۀ مشک ختا تا نخورد خون جگر
نبرد رونق گلزار بهارستان را

تا شقائق نکشد بار مشقت عمری
نرباید بلطافت دل چون نعمان را

مفتقر گر نکشی پای طلب زانسر کوی
دست در حلقۀ زنی زلف عبیر افشان را
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.