هوش مصنوعی:
این متن به بررسی درون انسان و ناپاکی‌های باطن او می‌پردازد. شاعر بیان می‌کند که دل انسان مانند آبی است که از عکس‌های بیرونی پر شده، اما درونش ناپاک و پر از دیو و دده است. او از فردی انتقاد می‌کند که در جهل و نادانی مانده و قادر به درک حقیقت و روح پاک نیست. همچنین، به این موضوع اشاره می‌شود که زهد ظاهری بدون پاکسازی درون، بی‌فایده است.
رده سنی:
18+
این متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، انتقادهای اجتماعی و اخلاقی مطرح شده در متن ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد.
بخش ۱۲۰ - سبب دانستن ضمیرهای خلق
چون دلِ آن آبْ زین‌ها خالی است
عکسِ روها از بُرونْ در آب جَست
پَس تو را باطِنْ مُصَفّا ناشُده
خانه پُر از دیو و نَسْناس و دَده
ای خَری زِاسْتیزه مانْده در خَری
کِی زِ اَرْواحِ مَسیحی بو بَری؟
کِی شِناسی گَر خیالی سَر کُند
کَزْ کُدامین مَکْمَنی سَر بَر کَند
چون خیالی می‌شود در زُهْدْ تَن
تا خیالات از دَرونه روفْتَن
عکسِ روها از بُرونْ در آب جَست
پَس تو را باطِنْ مُصَفّا ناشُده
خانه پُر از دیو و نَسْناس و دَده
ای خَری زِاسْتیزه مانْده در خَری
کِی زِ اَرْواحِ مَسیحی بو بَری؟
کِی شِناسی گَر خیالی سَر کُند
کَزْ کُدامین مَکْمَنی سَر بَر کَند
چون خیالی می‌شود در زُهْدْ تَن
تا خیالات از دَرونه روفْتَن
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۱۱۹ - دانستن شیخ ضمیر سایل را بی گفتن و دانستن قدر وام وام‌داران بی گفتن کی نشان آن باشد کی اخرج به صفاتی الی خلقی
گوهر بعدی:بخش ۱۲۱ - غالب شدن مکر روبه بر استعصام خر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
