هوش مصنوعی: متن بالا یک گفتگوی عرفانی است که در آن صوفی از مخاطب خود سوالاتی فلسفی و معنوی می‌پرسد. این سوالات حول محور نقش و تأثیر مخاطب در جهان، مسئولیت‌های اخلاقی و معنوی او، و رابطه‌اش با خداوند و نعمت‌های او می‌چرخد. صوفی از مخاطب می‌پرسد که آیا در جهان تأثیر مثبت داشته‌است، آیا از نعمت‌های خداوند به درستی استفاده کرده‌است، و آیا در برابر مشکلات و سختی‌ها صبور بوده‌است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، زبان شعر کلاسیک فارسی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

بخش ۵۲ - باز سال کردن صوفی از آن قاضی

گفت صوفی که چه بودی کین جهان
ابر ویِ رَحمَت گُشادی جاودان؟

هر دَمی شوری نَیاوَرْدی به پیش؟
بَر نَیاوَرْدی زِ تَلْوین‌هاشْ نیش؟

شبْ نَدُزدیدی چراغ روز را؟
دِیْ نَبُردی باغِ عیش آموز را؟

جامِ صِحَّت را نَبودی سنگِ تَب؟
ایمِنی با خَوْف ناوَرْدی کُرَب؟

خود چه کَم گشتی زِ جود و رَحمَتَش
گَر نبودی خَرخَشه در نِعْمَتَش
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۵۱ - جواب گفتن آن قاضی صوفی را
گوهر بعدی:بخش ۵۳ - جواب قاضی سال صوفی را و قصهٔ ترک و درزی را مثل آوردن
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.