هوش مصنوعی: این متن عرفانی از مولانا یا شاعری صوفی‌مسلک است که به زیبایی عشق الهی و تجلی آن در همه موجودات می‌پردازد. شاعر با اشاره به حضور همیشگی یار (معشوق الهی) و غفلت انسان، از شراب عشق و مستی معنوی سخن می‌گوید. متن پر از استعاره‌های عرفانی مانند شراب، جام، و دریا است که نشان‌دهنده‌ی وصال با معشوق حقیقی است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی نیاز دارد. نوجوانان زیر 16 سال ممکن است در فهم دقیق این مضامین دچار مشکل شوند.

شمارهٔ ۴۵۳

قد تجلی العشق فی کل المجالی فانظروا
از پس هر ذره تابان گشت مهر روی او

فی مرایا کل عین قد راینا عینه
فافتحوا عینا کم حتی تروا ماتبتغوا

یار پیشت حاضر و تو از خودی غایب ازو
با خودآ آخر چه گم کردی که میجویی بگو

من شراب العشق لم یشرب کشربی شارب
کاسنا بحر فمالم تشربوا لم تعلموا

ساقیا جام و سبو پرساز بهر دیگران
بحر نوشانرا چه پروا با صراحی و سبو

حار قلبی صار روحی والها فی حسنه
ما نظرنا غیره لما ارنا وجهه

دم بدم بیند اسیری حسن او نوعی دگر
نوش بادش هر نفس جام تجلی نو بنو
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۵۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۵۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.