هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی به توصیف جمال و زیبایی معشوق می‌پردازد و از تأثیر نور روی او بر جهان و دل‌ها سخن می‌گوید. شاعر از عشق بی‌پایان و درد بی‌مداوای آن یاد می‌کند و زیبایی معشوق را بی‌نظیر و بی‌همتا می‌داند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن برای سنین پایین‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۴۷۶

ای پرتو جمالت حسن بتان جانی
عکس رخ تو پیدا ز آئینه کیانی

استار نور رویت شد ظلمت من و ما
گر غیرتی نمائی او را ز ما رهانی

از پرده جمالت پیدا غبار اغیار
در پرتو جلالت پیدا شده نهانی

حسن ترا بعالم چون چشم تست ناظر
رویت نهان چرا شد در صورت عیانی

پیدا ز نور رویت گر وامق است و عذرا
معشوق و عشق و عاشق هستی چنانکه دانی

از غایت ملاحت مشهور شد بعالم
خورشید روی خوبت برنام بی نشانی

ز آثار حسن رویت در باغ روی خوبان
بشکفته صد هزاران گل های ارغوانی

از عشق روی جانان برجان و دل جهانرا
دردی است بی مداوا، داغی است جاودانی

از دیده اسیری حیران حسن خویشی
ای حسن نوربخشت بی مثل و شبه و ثانی
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۷۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۷۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.