هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های طبیعی مانند سنبل، نبات، شکر و سبزه، به ستایش معشوق یا شخصی بلندمرتبه می‌پردازد. شاعر معشوق را به خلیل (احتمالاً اشاره به حضرت ابراهیم) تشبیه می‌کند و از تأثیر شگفت‌انگیز او بر طبیعت سخن می‌گوید.
رده سنی:
12+
این متن دارای مضامین شاعرانه و استعاری است که ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و تشبیهات ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات دارد.
شمارهٔ ۷
تا از رخ تو سنبل تر میخیزد
گوئی که نبات از شکر میخیزد
شاها، تو خلیلی، چه عجب میداری؟
گر سبزه ز آتش تو برمیخیزد؟
گوئی که نبات از شکر میخیزد
شاها، تو خلیلی، چه عجب میداری؟
گر سبزه ز آتش تو برمیخیزد؟
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
