هوش مصنوعی: این متن یک شعر ستایش‌آمیز و مدحی است که به مناسبت عید نوشته شده و در آن به ستایش از سلطان عادل و دادگر، پیروزی‌های او در جنگ‌ها و عدالتش پرداخته شده است. همچنین، شاعر وفاداری خود و دیگران را به سلطان بیان کرده و آرزوی شکست دشمنان او را دارد.
رده سنی: 14+ این متن دارای مفاهیم پیچیده‌ی ادبی و تاریخی است و درک کامل آن نیاز به آشنایی با سبک شعر کلاسیک و اصطلاحات ادبی دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند جنگ و عدالت ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال نامفهوم یا نامناسب باشد.

شمارهٔ ٨٧ - ایضاً در تهنیت عید و مدح وجیه الدین مسعود

فرخنده باد مقدم عید خجسته فر
بر روزگار دولت دارای بحر و بر

فرمانده بسیط زمین سرور زمان
سلطان وجیه دولت و دین شاه دادگر

آن صفدر زمانه که در شأن رایتش
نازل شد از سپهر برین آیت ظفر

تاراج حادثات به بدخواه ملک او
نگذاشت غیر دیده و لب هیچ خشگ و تر

ای صد هزار بنده چو محمود بر درت
بسته ایاز وار بفرمانبری کمر

بهر نثار حضرت میمونت روز عید
ابن یمین اگر چه ندارد بدست زر

لیکن ز بحر خاطر در بار در ثنات
اینک نثار میکند از جان و دل گهر

تا حکم آب بر سر آتش بود روان
تا بر بساط خاک بود باد را گذر

از تیغ همچو آتش و آبت گه مصاف
بادا عدوی تو از خاک پست تر
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قصیده
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ٨۶ - قصیده در مدح امیر تالش
گوهر بعدی:شمارهٔ ٨٨ - قصیده فی التوحید و الزهد و نعت الرسول صلی الله علیه و سلم
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.