هوش مصنوعی:
شاعر در این بیت‌ها عشق و اشتیاق خود را به معشوق بیان می‌کند و از زیبایی و جذابیت او سخن می‌گوید. او تمایل دارد معشوق را ببوسد و از عشق او پروانه‌وار می‌سوزد. شاعر همچنین به شباهت خود به شمع اشاره می‌کند که بدون گریه (سوختن) نمی‌تواند خندان (روشن) باشد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌هایی مانند «پروانه عشق» و «شمع» نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۴۴
بگذار که تا بوسمت ای جانان لب
کاندر خور صد هزار بوسست آن لب
تا میدهدم حسن تو پروانه عشق
بی گریه چو شمعم نبود خندان لب
کاندر خور صد هزار بوسست آن لب
تا میدهدم حسن تو پروانه عشق
بی گریه چو شمعم نبود خندان لب
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
