هوش مصنوعی: شاعر از درد و رنج درونی خود می‌گوید که مانند سوختن جگر و استخوان‌هاست. او اشک‌هایش را مانند شمعی که می‌سوزد توصیف می‌کند و دلیل این اشک‌ها را سوختن جانش می‌داند.
رده سنی: 16+ متن حاوی مضامین عمیق عاطفی و توصیف درد و رنج است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین باشد. درک کامل این احساسات معمولاً به بلوغ عاطفی بیشتری نیاز دارد.

شمارهٔ ۶۲

از تاب جگر دوش روانم میسوخت
خون دل و مغز استخوانم میسوخت

میسوختم و اشک همی ریخت چو شمع
و آن اشکم ازان بود که جانم میسوخت
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.