هوش مصنوعی:
این متن به توصیف زیبایی‌های معشوق می‌پردازد و با استفاده از تشبیهاتی مانند گلنار و نافه تاتار، جذابیت‌های ظاهری و بوی خوش او را ستایش می‌کند. همچنین، به حالت خاص چشمان معشوق اشاره می‌کند که با وجود بیمارگونه بودن، جذاب و منحصر به فرد است.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عاشقانه و ادبی است که درک آن نیاز به شناخت ادبیات و بلوغ فکری دارد. همچنین، استفاده از تشبیهات و اصطلاحات قدیمی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
شمارهٔ ۱۳۰
رنگ تو بتازگی ز گلنار بهست
بویت زدم نافه تاتار بهست
چشم تو عجب نادره ئی افتادست
چونست که بی صحت و بیمار بهست
بویت زدم نافه تاتار بهست
چشم تو عجب نادره ئی افتادست
چونست که بی صحت و بیمار بهست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
