هوش مصنوعی:
این متن به ناامیدی و سرگشتگی انسان در برابر تقدیر و روزی‌رسانی ازلی اشاره دارد، همانند پروانه‌ای که مجبور است از خودش تغذیه کند. شاعر با استفاده از استعاره‌های زیبا، ناامیدی و درماندگی انسان در برابر نظام هستی را بیان می‌کند.
رده سنی:
16+
محتوا دارای مفاهیم عمیق فلسفی و انتزاعی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، تم اصلی شعر حول مفاهیمی مانند تقدیر و درماندگی انسان است که برای سنین بالاتر مناسب‌تر است.
شمارهٔ ۲۱۵
این چرخ سراسیمه بیفایده گرد
چون قسمت ارزاق خلایق میکرد
پروانه چنین داد که بر خوان جهان
چون تیغ ز پهلوی خودم باید خورد
چون قسمت ارزاق خلایق میکرد
پروانه چنین داد که بر خوان جهان
چون تیغ ز پهلوی خودم باید خورد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
