هوش مصنوعی:
شاعر در این بیت‌ها از معشوق خود سخن می‌گوید که با آوردن خط (احتمالاً خط خال یا ابرو) می‌خواهد نشان دهد که شب و روز برای او یکسان است. چهره‌ی معشوق مانند آفتاب است و حتی در زمان کسوف، نور او بیشتر می‌شود.
رده سنی:
15+
مفاهیم عاشقانه و استفاده از استعاره‌های ادبی مانند 'کسوف' و 'آفتاب' برای درک بهتر به سطحی از بلوغ فکری نیاز دارد که معمولاً از سن نوجوانی به بعد شکل می‌گیرد.
شمارهٔ ۲۳۴
آورد خط آن نگار تا بنماید
ما را که شب و روز بهم می شاید
با عارضش آفتاب ماننده بود
گر وقت کسوف نور او بفزاید
ما را که شب و روز بهم می شاید
با عارضش آفتاب ماننده بود
گر وقت کسوف نور او بفزاید
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۳۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۳۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
