هوش مصنوعی:
شاعر از بخت ناسازگار و فلک ستمگر خود شکایت می‌کند و بیان می‌کند که فلک همواره غم‌های تازه‌ای برایش می‌آورد. او تنها عیب خود را این می‌داند که اهل هنر پنداشته شده است.
رده سنی:
15+
متن دارای مضامین عمیق فلسفی و عاطفی است که درک آن برای کودکان دشوار بوده و بیشتر مناسب نوجوانان و بزرگسالانی است که با مفاهیمی مانند تقدیر، هنر و رنج‌های زندگی آشنا هستند.
شمارهٔ ۲۹۳
هرگز فلکم زیاد می نگذارد
هر دم بغمی تازه ترم بسپارد
نزد فلک ستمگرم عیبی نیست
جز آنکه مرا اهل هنر پندارد
هر دم بغمی تازه ترم بسپارد
نزد فلک ستمگرم عیبی نیست
جز آنکه مرا اهل هنر پندارد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۹۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۹۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
