هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از زیبایی‌های طبیعت در فصل بهار مانند خنده رعد و گریه ابر سخن می‌گوید و از باد بهاری می‌خواهد که سردی نکند تا گل‌ها شکوفا شوند.
رده سنی:
همه سنین
این متن دارای محتوای ساده و شاعرانه درباره طبیعت است و هیچ محدودیت سنی خاصی ندارد.
شمارهٔ ۳۵۸
از خنده رعد و گریه ابر بهار
وقتست جهانرا که شود چون رخ یار
سردی مکن ایباد بهاری بگذار
تا لاله و کل بشکفد از خاره و خار
وقتست جهانرا که شود چون رخ یار
سردی مکن ایباد بهاری بگذار
تا لاله و کل بشکفد از خاره و خار
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۵۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۵۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
