۱۴۱ بار خوانده شده

شمارهٔ ۳۵۸

از خنده رعد و گریه ابر بهار
وقتست جهانرا که شود چون رخ یار

سردی مکن ایباد بهاری بگذار
تا لاله و کل بشکفد از خاره و خار
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۵۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۵۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.