هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات به توصیف لحظات عاشقانه و احساسی خود با معشوق می‌پردازد. او از زلف پرتاب و لب‌های شیرین معشوق سخن می‌گوید و خود را به مرغی تشبیه می‌کند که با ترس آب می‌خورد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل توصیف‌های عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال نامناسب یا قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های عاشقانه ممکن است نیاز به درک ادبی بالاتری داشته باشد.
شمارهٔ ۳۹۶
بگرفتمش آن زلف پر از تاب بترس
بوسیدمش آن لب چو عناب بترس
بودم بگه بوسه زدن بر لب او
ماننده مرغی که خورد آب بترس
بوسیدمش آن لب چو عناب بترس
بودم بگه بوسه زدن بر لب او
ماننده مرغی که خورد آب بترس
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۹۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۹۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
