هوش مصنوعی: این متن شعری است که غم و اندوه از دست دادن افراد بزرگ و فضایل اخلاقی را بیان می‌کند. شاعر از نبودن کسانی که مظهر کرم، مرحمت و فضیلت بودند اظهار تأسف می‌کند و جهان را بدون آن‌ها پوچ و بی‌معنا می‌داند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و فلسفی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از زبان و اصطلاحات شعر کلاسیک ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۱۷ - مرثیه فوت طاهر بن اسحق

در دیار کرم افسوس که دیار نماند
نرهد دل ز غم امبار چو غمخوار نماند

صرصر حادثه بر گلشن افضال گذشت
سرو آزاده شکست و گل بیخار نماند

سخن اهل هنر جمله دریغست برانک
مظهر مرحمت و رأفت دادار نماند

عز دین طاهر اسحق که تا شد ز جهان
در جهان کرم از مکرمت آثار نماند

آنکه تا مشتریی همچو وی از رشته فضل
شد برون رونق آن رشته و بازار نماند

...شود آخر پس ازین
...ار نماند

....ک ز بار
.....ر نماند

....ز جهان
.... نماند

....و از دیده برفت
...برد دل چه متاعست چو دلدار نماند

روضه خلد برینت ز خدا میخواهم
بیتو زین پس همه عمرم بجز این کار نماند
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶ - تاریخ فوت طاهر بن اسحق بن یحیی از بزرگان فریومد
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸ - تاریخ کشته شدن تاج الدین علی شمس الدین بدست پهلوان حیدر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.