۱۰۰ بار خوانده شده

شمارهٔ ١۴ - ترجمه

با من سفیه کرد سفاهت ز جهل خویش
مکروهم آمد آنکه مر او را شوم مجیب

او در سفه فزوده و من کرده حلم بیش
چون عود کش فزون شود از سوز تاب و طیب
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ١٣ - ایضاً
گوهر بعدی:شمارهٔ ١۵ - ایضاً
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.