۱۷۰ بار خوانده شده

شمارهٔ ۴

یاری که دل منست مسکن او را
هر لحظه بهانه ایست با من او را

زانجا که جمال اوی و بدخوئی اوست
نی دوست توان خواند و نه دشمن او را
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.