۱۲۲ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۰

بس رنگ که نقاش ازل می آمیخت
تا بر زبر چشم تو خالی انگیخت

گوئی که دل سوخته ام فرصت یافت
وز زلف تو در حمایت چشم گریخت
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.